• صفحه نخست
• فردریک شوپن

فردریک شوپن

فردریک فرانسوا شوپن  (1849 - 1810) یکی از تاثیرگذارترین موسیقی‌دانان لهستانی و نوازنده برجسته پیانو  بود که در روستای ژلازوا ولا در نزدیکی ورشو از مادری لهستانی و پدری فرانسوی، به دنیا آمد.

فردریک شوپن  که شاعر پیانو نام گرفته است، تنها آهنگساز بزرگی بود که کم‌وبیش تمام آثارش را فقط برای پیانو آفرید. او تعدادی از فرم‌های موسیقی را ابداع نمود اما مهم‌ترین نوآوری‌هایش را درقالب فرم‌هایی مثل سونات پیانو، والس، نوکتورن، اتود، پرلود و پولونِز به نمایش گذاشته‌است.

 هنوز کودکی بیش نبود که سبک بدیعش در نوازندگی و آهنگسازی شگفتی اشراف لهستان را برانگیخت. او پس از پایان تحصیل در کنسرواتوار ورشو به سفر در اتریش و آلمان و اجراء آثارش پرداخت. هنگام دوری شوپن از لهستان، هموطنانش در مخالفت با روس‌ها شورش کردند و زمانی‌که خبر اشغال ورشو به‌دست روس‌ها به او رسید دچار ناامیدی و احساس تقصیر شد: «شهرم را به خاک و خون کشیده‌اند و ... من اینجا هستم، کاری نمی‌کنم و فقط آه می‌کشم و اندوه و رنجم را بر پیانو سرریز می‌کنم».

شوپن در پاریس با چند تن از بهترین نوازنده‌های پیانو آن زمان آشنا شد که فردریش کالکبرنر، فردیناند هیلر و فرانتس لیست از آن جمله هستند و در همین زمان بود که ارتباط صمیمی او با آهنگسازانی مثل هکتور برلیوز، فلیکس مندلسون و وینچنتزو بلینی شکل گرفت. موسیقی او تا پیش از این توسط آهنگسازان بسیاری مورد تحسین قرار گرفته بود تا جایی که روبرت شومان دربارهٔ او به دیگران گفت:آقایان، کلاهتان را به احترام یک نابغه بردارید.

زندگی شوپن پس از آشنائی او با مادام اُرور دردُوان، رمان‌نویس مشهور ساند، دستخوش تحولی پُربار شد. شوپن بیست‌ و هشت ساله و ژرژ ساند سی و چهار ساله دلباخته یکدیگر شدند. در نُه سالی که آن دو با یکدیگر زندگی می‌کردند، شوپن در سایه مراقبت‌های ساند بسیاری از آثار برجسته‌اش را آفرید. پس از جدائی آنها از یکدیگر، سلامت شوپن به‌سرعت رو به وخامت گذاشت و شمار آفریده‌هایش کاهش یافت.

در آثار شوپن، پیانیست مجال می‌یابد که اندکی تند و کند کردن تمپو، یا با تداوم یک نت، اندکی بیش از آنکه به ‌واقع در نت‌نگاری اثر مشخص شده است، بر تأثیر بیانی موسیقی بیفزاید و این استفاده از روباتو به موسیقی او کیفیتی شاعرانه و بداهه‌سرایانه می‌بخشد.

برخی از آثار

نکتورن در می‌بمل ماژور، اپوس 9

اتو در دو مینور، اپوس 10

مومان سوم از سونات شماره 2

4 بالاد

مازورکاها

والسها

و ...

بیش از 230 قطعه از آثار شوپن به جا مانده‌اند. برخی از ساخته‌های دوران کودکی او موجود نیستند. همه آثار شوپن برای پیانو نوشته شده‌اند و بیشتر آنها به صورت تکنواز هستند. تعداد محدودی از آثار شوپن برای پیانو با همراهی پیانو دوم، ویلن، ویلن سل، آواز یا ارکستر نوشته شده‌اند.. از آن جمله می‌توان به موومان سوم از سونات شماره 2 اپوس 35 اشاره کرد.

آثار طولانی او همانند 4 بالاد، 4 اسکرتزو، بارکاروله60.Op، فانتزی 49.Op و سوناتهایش همانند آثار کوتاه‌تر او مثل ایمپرومتوها، مازورکاها، نوکتورنها، والسها و پولونزهای او، جایگاهی تثبیت شده در بین آثار (رپرتوار) پیانو دارند. دو مجموعه مهم شوپن برای پیانو تنها عبارت اند از 24 پرلود 28.op و اتودهای 10.op و 25.op.

شوپن در سبک موسیقی موتزارت، بتهوون، هایدن، و کلمنتی آموزش دید و با شاگردان خود به سبک کلمنتی کار می‌کرد. او موتزارت و باخ را مهمترین آهنگسازان مؤثر بر موسیقی‌اش عنوان کرده بود.

واپسین سال های عمر

شوپن در 1848 آخرین کنسرتش را در پاریس اجرا نمود و سپس به اسکاتلند و انگلستان رفت اما شدیداً بیمار شد تا آنکه در 17 اکتبر 1849 هنگامی که به پاریس بازمی‌گشت، در خانه خواهرش لودویکا درگذشت. روز پس از آن ماسکی از صورت و دست‌هایش ساختند و سپس بدن او را گورستان پر لاشز به خاک سپردند. به وصیت او و به ابتکار خواهرش، قلب او به میهن اصلی او لهستان برده شد و امروز در کلیسایی در ورشو نگه‌داری می‌شود.

او پیش از مرگ در سی‌ونُه سالگی بر اثر سل، درخواست کرد تا در مراسم خاکسپاریش رکوییم موتسارت اجراء شود. در این مراسم، مارش عزا از سونات پیانو در سی‌بمل مینور اثر او نیز نواخته شد.

فردریک شوپن در تمام طول عمر خود از ضعف جسمانی رنج می‌برد تا آنکه در سال 1849 در 39 سالگی بر اثر سل ریوی درگذشت.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”